รั ก ล า (End.)

มันเป็นฤดูหนาวที่เขาปวดแก้มที่สุดในชีวิตที่ได้เจอเด็กคนนั้น

“ป้านิดครับ ซื้อของ”

เป็นตอนที่คุณป้าร้านของชำเจ้าเก่าหายไปทำอะไรสักอย่าง และ ‘ลา’ ที่เพิ่งจะผ่าฟันคุดรู้สึกระบมไปทั้งปาก

“ป้านิด”

“...”

“ป้านิดครั—”

“ป้าไปรับน้ำแข็งอยู่หลังร้าน คุณจะเรียกทำไมนักหนา”

น้ำเสียงหงุดหงิดกับหน้าตาเหมือนโกรธใครมาเป็นอาทิตย์ทำให้เขาเผลอยิ้ม รอยช้ำสีแดงบนคิ้วที่บวมขึ้นนิดๆ ผสมกับสายตากึ่งดุที่มองมามันทำให้เขาจำ ‘รัก’ ได้ขึ้นใจ

“เจ็บก็อยู่เฉยๆ ได้มั้ย”

และจังหวะนั้นวันที่ดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่ของเขาก็มีสีสันขึ้นมาโดยไม่มีสาเหตุ

หรือความจริงก็อาจจะมี..?

“รักเรียกพี่ลา...เหมือนที่เพื่อนเรียกก็ได้”

อือ, เด็กผู้ชายม. ปลายสีหน้ายุ่งเหยิงตรงหน้านั่นแหละ สาเหตุของเฉดสีใหม่ในชีวิตเขา :)

#รักลา

Twitter: @Kapitan14

☆ Thememie B U T T E R ☆

TB